حاجی آقا

داستان از این قرار است که شب جمعه تاریخ 1/12/1387 در دهمان میهمان یکی از اقواممان بودیم که یکی از فرهنگیان نیز حضور داشتند صحبت های زیاد و متنوعی گفت و شنود شد و آخرالامر بر سر کیفیت تحصیل و آینده دانش آموزان بحثهای خوبی بعمل آمد و فرهنگی مربوطه نسبت به وضعیت موجود اعتراض داشت و لب به سخن گشوده و از کیفیت تدریس و تحصیل گله کرد
او معتقد بود که به علت حمایت یکی از مسئولین از رئیس فرهنگ منطقه , اکثر فرهنگیان از مسئله ناراضی بوده و اهمیتی به امور داده نمی شود هر کس اعتراض کند مسئول مربوطه او را به حاجی مذکور ارجاع داده و به حسابش می رسند علی رغم اینکه رئیس خودش هم خسته شده و حوصله اداره امور را ندارد ولی حمایتهای حاجی همچنان ادامه دارد فرهنگیان به دستورات ایشان گوش نمی دهند و معلمین تقریبا" تدریس را رها شده تلقی میکنند
او شاهد قضیه ای بوده که گفته هایش را تایید می کرد او دیده بود که یکی از اهالی به دفتر رئیس آمده و به او گفته که پسرش در انتخابات حاجی بیست روزی کار کرده و رئیس نباید به ایشان سخت بگیرد و حتی گفته که روزهای آینده حاجی مهمان ایشان است و گوسفند سر خواهد برید و رئیس هم می توانند برای تجدید دست بوسی بیایند
کرامات این چنینی حاجی و یارانش زیاد است از آن مسایل رد شده و از کفیت درس و مشق سئوال کردم ایشان باز هم گلایه های گوناگون کرده و مسایل را زیر سئوال برده و گفتند اصلا" کنترل و بازرسی رنگ باخته کسی با درس و معلم کاری ندارد فقط از فرهنگیان بالا بودن تعداد قبولی ها را میخواهند تا رئیس و عوامل مربوطه تشویق شوند او می گفت می توانند دروس را یک شفت کنند ولی به علت اینکه مبادا دریافتی رئیس و مرئوس کم شود قبول نمی کندد
به تحصیل از راه دور هم اشاره کرد که اصلا" محصل ثبت نام کننده به محل, مراجعه نمی کند ولی با نمرات بالا قبول و مدرک دریافت می کند خلاصه در پایان گپ فرهنگی از دوستمان سئوال کردیم که وقتی خانم و شما سر کلاس میروید چه کسی بچه های کوچولو را حضانت می کند ایشان گفت که من بیشتر از خانم در خانه مانده و نگهداری را به عهده دارم
وی از بالا بودن هوش محصلین منطقه خبر داده و تاسف می خوردند که حیف که اهمیتی داده نمشود و عمر دانش آموز و معلم جملگی به هدر می رود
و در پایان به وجود بی همتای حاجی دعا کرده و سلامتی ایشان را از درگاه خداوند دانش آموزانی که حقوقشان غارت می شود مسئلت داشتند
لازم است ذکر کنم که چهل سال پیش, از اهر بازرسینی می آمدند و از درس و مشق بازدید می نمودند و موقع رفتن به دیارشان با هدایا و تحفه ها از منطقه خداحافظی میکردند البته با پای پیاده و یا با استر و اسب این بازدید ها صورت می گرفت نتایجی هم به طرفین داشت الان نمی دانم با این همه امکانات چرا نظارت انجام نمی شود و وضعیت درس و مشق بهتر از گذشته نمی گردد