استان بيست و چهام

اطلاع حاصل شد كه استان اولي ها در بين استانهاي كشور مقام شامخ بيست و چهارم را كسب كرده است و بدين طريق نشان عقب ماندگي را به خود اختصاص داده كه يقينا" جاي تقدير و تشكر را داشته و خواهد داشت

مسلم و پر واضح است كه دلايل آن اقلا" بر مديران استان كه تلاش مي كنند و زحمت مي كشند روشن و مبرهن است چرا كه كارگر وقتي خوب كار مي كند و بي عيب توليد مي نمايد كه كارفرما و كنترل كننده خوبي داشته باشد يعني اگر سيستمي بدون نظارت تلاش كند ره به جائي نخواهد برد البته سيستمهائي كه مكانيكي بوده و عقب مانده هستند و الا در دنياي پيشرفته امروز نيازي به كنترل كننده عصر آهن و غيره نيست و اغلب سيستمها خود كنترل است اما بايد ببينيم كه تقاضاي مدير مافوق استان از مديران موجود چه بوده كه تا بسنجيم كه چگونه كار كرده اند خيلي ها معتقدند كه فاكتورهائي كه در تهران به آن اهميت داده اند شامل آذربايجان نمي شود و مديريت استان انتظاراتي داشته كه شايد آنها برآورده شده اند و انتخاب كنندگان تهران بايستي اين عوامل را ملاك عمل قرار مي دادند كه نداده اند

بايد نتيجه بگيريم كه هر مديري كه براي آينده - طرح داشته باشد - و از داده ها و اطلاعات به روز شده استفاده كند - و روشهاي رسيدن به آن طرح را بلد بوده و به كار ببندد بايستي نسبت به هدف خود يا رسيده باشد و يا به آن نزديك شده باشد

و لذا خوشبختانه مديريت استان چون اهميتي به اينگونه مسايل قايل نيست نه به آن رسيده و نه نزديك شده است و مقام بيست و چهارم را به خود اختصاص داده است من بدين طريق از همه مديران استان و كاركنان مربوطه تشكر مي كنم و مبادا اينگونه نمره هاي كذائي آنها را دلسرد نمايد